منتظر

یک سال بعد از رفتن حضرت علی بن موسی الرضا (ع)به سرزمین خراسان؛ یعنی در سال 201 قمری حضرت معصومه (س) خواهر حضرت رضا، برای زیارت برادر از مدینه به مقصد خراسان حرکت کرد.

چون آن حضرت با همراهانش وارد ساوه شد، بیمار و رنجور بود و می‎دانست در آن نزدیکی شهری است به نام قم که مردم آن از دوست‎داران اهل بیت اطهار هستند.

از این امر چنین استنباط می‎شود که آوازه تشیع مردم قم و علاقه شدید ایشان به اهل بیت به مدینه هم رسیده بود.

حضرت پرسید میان ما و قم چند فرسخ فاصله است. گفتند: ده فرسخ و حضرت دستور حرکت به سوی قم را صادر کردند.

چون خبر به آل سعد رسید با هم اتفاق کردند که از او درخواست کنند به قم بیاید. از میان ایشان، موسی بن خزرج بن سعد اشعری بیرون آمد، و چون به شرف ملازمت حضرت فاطمه رسید زمام ناقه او بگرفت و به جانب شهر بکشید و به در سرای خود فرود آورد.

محل سرای موسی بن خزرج و حجره‎ای که حضرت معصومه (س) در آن به عبادت می‌پرداخته اکنون معین و زیارتگاه است.

گویا در این سخن اختلافی نباشد که حضرت فاطمه معصومه (س)مدت 17 روز در آن محل توقف داشته و پس از آن رحلت فرموده است.

بنابر نوشته کتاب قم، بعد از غسل دادن و کفن کردن و نمازگزاردن بر جسد مطهر او، موسی بن خزرج آن حضرت را در زمینی در بابلان (محل فعلی) نیمه دوّم قرن چهارم که به او تعلق داشت دفن کرد و بر سر تربت او سایه‎بانی درست کرد.

بدون هیچ اختلافی سال وفات آن حضرت را یقیناً 201 قمری نقل کرده‎اند ولی در این که در چه روز و ماهی از این سال بوده اختلاف می‎باشد که بعضی دهم ربیع الثانی را قوی می‌دانند.